Peronizam je uvek dolazio na vlast putem izbora, ali se energično i odlučno borio protiv građansko-vojnih diktatura koje su pustošile našu zemlju, dovodeći je do najvišeg stepena nacionalne kapitulacije i kolonijalizma.
Kao što se danas dešava sa vladom koja je proizašla iz glasanja, ali je kao način upravljanja usvojila nepoštovanje nacionalnog Ustava, predaju argentinske imovine grabljivom finansijskom kapitalu, korumpiranje Parlamenta, kooptaciju pravosuđa, dozvoljavanje ulaska oružanih snaga SAD radi kontrole naše zemlje, savezništvo sa genocidnim državama kao što je Izrael, proglašavanje trećih zemalja neprijateljima bez odobrenja Nacionalnog kongresa, gušenje društvenih protesta, ukidanje stečenih prava dekretima (DNU), otvaranje privrede uz istovremeno ukidanje svih regulatornih tela koja štite živote ljudi, demontažu državnog zdravstvenog i obrazovnog sistema, lišavanje penzionera lekova i uskraćivanje istih onkološkim i teškim bolesnicima.
U pitanju je, dakle, kriminalna vlast koja je uz to i poricatelj — i time saučesnik — genocida i zločina protiv čovečnosti koji su stajali života čitavo pokoljenje Argentinaca.
Peronizam je pozvan da ispravi ovu situaciju i da ponovo izgradi Otadžbinu sa rodoljubljem, kao što je uvek i činio — u miru i demokratiji — ali uz mobilizaciju i uličnu borbu, kako bi se zaustavila prodaja i sprečilo komadanje koje neprijatelj priželjkuje.
Na Filosofskom kongresu u Mendozi 1949. godine, Peron je izjavio:
„Jedini način da se pobedi demokratsko-liberalni buržoaski sistem što nas poziva da svake dve godine glasamo za meni koji ne poznajemo (ili prepun izbornih laži), i koji nas svodi na svedoke istorije, jeste da predložimo Organizovanu zajednicu, u slobodnim organizacijama naroda, s učesničkom narodnom vlašću — to jest, s ustavnim mandatom da budemo akteri i protagonisti istorije, s alatima što služe toj svrsi.“
To znači: narod kao onaj koji kontroliše delovanje vlasti, pomoću alata poput plebiscita, narodnih konsultacija i svih drugih koji mogu pomoći u ispravljanju kursa Otadžbine u opasnosti — kao što je danas slučaj.
Opunomoćeni narod je nepobediv narod i nikada ga neće moći porobiti nijedna strana sila, niti njeni saveznici, lokalne oligarhijske elite koje su uvek u službi kolonijalizma.
Bacimo se, dakle, na posao: organizacija i borba, odlučnost i politička volja, pobeda nad unutrašnjim sektaštvom i kanibalizmom, vođenih neprijateljem, ne zadovoljavanje milostinjom ugnjetača već okončavanje ugnjetavanja, ne upravljanje siromaštvom nego njegovo iskorenjivanje.
Biti anti-sistemom — protiv ovog sistema koji je narodu Argentine doneo teskobu i strah, i koji je naterao nove naraštaje da izgube poverenje u nas i u politiku kao sredstvo za izgradnju pravednijeg, solidarnijeg društva koje čuva prirodu.
„Nije loš onaj stranac što nas kupuje, nego zemljak što nas prodaje“ — Arturo Haureče.
Buenos Ajres (CABA), 4. jul 2026.
