Prošlog utorka je u stambenom delu Nacionalnog parka Tikal otkriven žrtvenik sa prikazom boginje oluje.
Arheolozi su na području Tikala u Gvatemali otkrili žrtvenik u stilu Teotiuakana iz Meksika, što potvrđuje postojanje uzajamnih veza između dve prekolumbovske kulture.
Građevina poznata kao grupa 6D-XV odlikuje se arhitekturom u stilu talud-tablero, tipičnom za Teotiuakan. Njene freske, zadivljujuće dobro očuvane, povratile su svoje izvorne boje — crvenu, žutu i plavu — zahvaljujući primeni savremenih tehnologija.
Istraživači s Arheološkog projekta Juga Tikala (Proyecto Arqueológico del Sur de Tikal – PAST) su osim toga potvrdili da freska prikazuje veličanstvenu boginju oluje, ukrašenu perjanim oglavljem — prepoznatljivim elementom mezoameričke ikonografije. Njihovi nalazi objavljeni su u naučnom časopisu Antiquity.
Iskopavanja i istraživanja započeta su 2019. godine, tokom kojih je otvoreno 25 jama i raskopano preko 100 metara zemljišta. Istraživačima je uspelo da pronađu kuću izgrađenu u teotiuakanskom stilu, u kojoj se nalazio žrtvenik posvećen boginji oluje. Njegove razmere su 1,10 metara u pravcu istok-zapad i 1,80 metara u pravcu sever-jug. Ovo otkriće potvrđuje hipotezu da je ta grupa imala značajnu ulogu u političkom i ritualnom životu Tikala.
Oglavlje s kićankama i naušnicima podseća na kadionice pronađene na južnoj obali Gvatemale i ukazuje na običaj stanovnika Teotiuakana da svoje građevine posvećuju božanstvima, a ne vladarima, kao što je bio običaj u kulturi Maja, navodi se u saopštenju Ministarstva kulture Gvatemale.
Kultura Teotiuakana predstavlja jednu od najznačajnijih prekolumbovskih civilizacija Mezoamerike. Ponikla je u severoistočnom delu Meksičke doline, u okolini grada Teotiuakana, a svoj vrhunac doživela je u periodu između 200. i 550. godine nove ere.
Teotiuakan je bio prvi veliki gradski centar u Meksičkoj dolini, prostirao se na površini od 20 kvadratnih kilometara i u njemu je živelo preko 150.000 stanovnika.
Tikal je drevna citadela Maja, smeštena u tropskim šumama severne Gvatemale. Veruje se da datira iz I veka nove ere, a procvat je doživeo u periodu od 200. do 850. godine, nakon čega je napušten.
Među njegovim prepoznatljivim ruševinama hramova i palata izdvajaju se džinovska ceremonijalna piramida „Izgubljeni svet“ i Hram Velikog jaguara. Hram IV, visok 70 metara, najviše je građevinsko dostignuće prekolumbovskog doba u obe Amerike i sa njega se pružaju zadivljujući vidici.
Izvor: SinEmbargo
